annemin kucağındayım şefkatli merhametli annemin. tanıyalı çok olmamıştı onu ama hissediyordum bana olan sevgisini. nedense sıkı sarıyordu beni tedirgin hep nefes nefeseydi hep ümitsiz. canım annem çok net değilsin gözlerimde ama yüreğim seni çok iyi tanıyor. babamı iyi tanımıyorum ama biliyorum endişeli sağa sola koşuşturan bedenini. şüphesiz ki ben ve annem için bütün gayreti. günler geçti sadece günler sonra yine bir gün ama karanlık yanılmıyorsam gece diyorlar buna. annem daha sıkı sarıyor beni daha tedirgin. babam daha endişeli. ümidimiz karanlıkta ve korkuda. birçok ses birbirine karışıyor annemin ve babamın sesini zor duyuyorum artık. daha da sıkı sarıyor annem beni. artık bütün sevgisini hissedebiliyorum. babamda sarılıyor bize canım babam. artık bir aile olduğumuzu tüm kalbimle hissediyorum. sonra büyük bir sarsıntı oluyor birden. bir serinlik. bir soğukluk. daha karanlık. ama annem bırakmıyor beni babamda ikimizi. önce babamın elleri gevşiyor ve uzaklaşıyor bizden karanlığa doğru. birkaç saniye sonra da annemin kolları bırakıyor beni karanlığa doğru. artık yalnızım. sevgisizim. ümidim karanlıkta. elli günlük bir bebek nefes sizim.