Her gün bir önceki günün tekrarı gibi ya da türevi. neyi bekliyorum hayattan. bir sabah uyandığımda her şeyin değişmiş olmasını mı. bu imkânsız. eğer bir önceki günün sonuna kadar bu değişim için çabalamadıysan yine aynı kasvetle kalkmaya mecbursun. kaybederek uyanıyorum her sabah yatağımdan kalkarken. nefesim ciğerlerimi tutuşturuyor. bir ejderha gibi ateş püskürüyorum zamana. var oluşumun çaresizliğine.
geçer diye ümit ediyorum. bir gün mutlaka geçecek sabırlı olmak tahammül etmek gerek diyorum. sakinleş biraz inan bu kadarına gerek yok diyorum. hadi gel kahvaltı yapalım biraz kendine gelirsin diyorum. sabahtan akşama kadar hep diyorum. değişen şey ne. sadece o günün geçmesi ya da savuşturulması.
olsun. o kadar mutsuzum ki artık mutluyum. tıpkı sevinçten ağlamak gibi. beni mutsuz edecek hiçbir mutsuzluk kalmadı. hepsini tükettim. bundan sonrakiler de olsa olsa çelme takar. ama düşüremez. hayatımı baştan yaşamam için bir fırsat daha tanınsaydı yine böyle yaşardım eminim. hatta daha dayanılmazını. işte bu yüzden sızlanmanın bir anlamı yok. yaşa gitsin. hem de derin nefes alarak yaşa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder