Zeki ve akıllı olduklarını zanneden insanlarla karşılaştım. onların hayat hakkındaki görüşlerini dinledim. hayatı ve var oluşlarını nasıl anlamlandırdıklarını gördüm. sonra canlarını düşündüm kibirle atılan adımlarını taşıyan. balon şişirirken yanaklarının karıncalanmasına sebep olan o cılız nefeslerini düşündüm. amansız bir hastalığa yakalandıklarında neden ben deyişlerini.
beklenmedik bir kaza sonucunda oluşan açık kırıklarını. acı içinde kıvranırken bağırıp çağırırken ki hallerini gözlerimin önüne getirdim. sevdiklerini ambulansla hastaneye yetiştirmek için gösterdikleri çabayı. trafiğe takıldıklarında ise içine düştükleri çaresizliği ve giderek azalan umutlarını düşündüm. eşleri tarafından aldatıldıklarını öğrendikleri ilk anı. ya da çok güvendikleri işlerinin bir anda bozulmasıyla birlikte sahip oldukları her şeyin ellerinden nasıl alındığını düşündüm.
bir kaldırım taşında eskiden kirlenmesine katlanamadıkları kumaş pantolonlarıyla dikkatsizce oturduklarını. dirseklerini dizlerinin üstüne koyup başlarını ellerinin arasına alışlarını ve dayanılmaz bir hüzünle nefes alıp verişlerini düşündüm. geç kalınmış bir hayatın kaldırım taşında yapılan muhasebesini düşündüm.
gerçeği anlamanız için bunların yaşanması gerekmiyor kardeşlerim. su yerine kezzap içmeniz gerekmiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder